Shoppuh!!!

Het weer en temperatuur: 26 graden Celsius

Aantal kilometers: 57 miles (= 92 km)

Totaal aantal kilometers: 1371 miles (= 2206 km)

Aantal stappen: 5659 stappen

Aantal foto’s: 189

Totaal aantal foto’s: 1464

@Mam: die flessen kan je ook in Nederland kopen. Er waren geen speciale flessen. Wat wel kon waren vaten maar dat past weer zo lastig in de koffer 😉
@Marlies: Ik was echt zo verbaast toen ik haar stem achter me hoorde. En nog meer toen het landde wat ze eigenlijk tegen me zei.
@Pieter: Als het goed is heb je ze nu gekregen via Messenger. Als het niet duidelijk is dan moet je het me maar even laten weten. En ik liep niet vloekend door de gang hoor. Ik was “not amused” maar hield me wel rustig.
@Marja: het was weer feest 😉
@Christa: De prijs van die ene foto was echt niet normaal. We waren echt even stil toen we die hoorde.
@Cindy: Lang genoeg de tijd gehad om alles voor te bereiden maar het is altijd maar de vraag of het ook echt leuk is in het echt.
@Hans: Bedoel je nu dat we veel doen op een dag of dat ik heeeeel erg uitgebreid schrijf hahahahahaha. Ik denk het laatste want het lukt mij nooit om een klein verslag te schrijven. Ik wil nooit iets vergeten van de vakantie.
@Arianne: Precies mijn idee over de prijs van die foto’s. En ook niet alles al afdrukken. Scheelt papier, spaart het milieu. Even investeren in mooie displays en dan kunnen de mensen ze kiezen en dan pas afdrukken.
@Hannie: Het wordt zeker tijd voor wat meer eigen ruimte. Gelukkig hebben ze ieder een eigen kamer in Orlando. Denk dat dit zeker scheelt.
@Marga: Het huis is echt een verademing. Zo lekker relaxed.
@Caroline: Ik had die ook bij jullie vandaan 😉

Vanmorgen een keer geen wekker. We hadden niet echt veel op de planning staan. Alleen een bezoek aan “the Coca Cola Headquarters”. Volgens mijn lieve vriendin ging op op visite bij vrienden omdat ik een redelijk deel van de omzet ben wereldwijd hahahahahahaha. Daar liegt ze niets om want mijn favoriete drankje is toch wel Coca Cola Zero.

Maar zoals gezegd startte we zonder wekker. Kenneth was het eerste wakker en daarna ik. Om half 9 deden we de meiden wakker maken omdat het ontbijt bijna klaar was. Ondertussen waren we ook voor de eerste keer deze week met de was bezig. Een naar karweitje dat ik in het verleden altijd graag aan mijn moeder overliet maar nu was het toch echt tijd om even een was in de wasmachine te gooien. We kwamen aan het eind van sommige stapels. Fijn zijn wel die Amerikaanse machines want het duurt echt niet lang en waar ik in Nederland altijd heel voorzichtig ben met het in de droger gooien van kledingstukken doe ik het hier toch een stuk makkelijker. Alles erin en we zien wel hoe het gaat eindigen. Nou dat ging toch eigenlijk prima. Op dit moment zit het allerlaatste beetje in de droger en dan hebben we toch weer alles lekker schoon en fris in de koffer. Niet helemaal glad gestreken maar dat gaat ook natuurlijk niet als je alles alleen maar glad strijkt met je handen hahahaha. Vind het goed, het is ook mijn vakantie.

Na het ontbijt nog een beetje rommelen en reden we om 10:30 uur weg. De AirBnB is op een klein half uurtje van het centrum. We konden het zonder problemen aanrijden en voor we het wisten reden we de parkeergarage binnen die vlakbij the Coca Cola Headquarters is. Op naar mijn vrienden.

We vonden het alle vijf heel erg leuk al was het toch niet helemaal wat sommige ervan hadden verwacht. Die hadden verwacht dat we een echte productie lijn zouden zien, een die echt flesjes van a tot z leverde. Dus dat was een kleine teleurstelling maar in ze geheel vonden ze het heel erg leuk. Ook zagen we hier en daar ook nog wat Nederlandse teksten tussendoor komen. Zo grappig om dit op een grote muur te zien.

Natuurlijk is dit ook een grote commercie en zelfverheerlijking maar ik hou er toch wel van. Als die Amerikanen trots op iets zijn dan zijn ze ook echt trots en dan mag je dat ook echt weten. Dat vind ik ook zo verwonderlijk van die vlag die overal hangt. Bij ons in Nederland is het iets waar raar naar wordt gekeken (feestdag en slagen examen daargelaten) Maar om nu alle dagen van het jaar de vlag aan ons huis te laten wapperen is toch iets wat niet als normaal wordt beschouwd. Terwijl je ze hier echt overal ziet hangen. Ik vind de mensen ook heel vriendelijk en sociaal. Wanneer ze de kans krijgen maken ze een praatje met je. Ik merk dat ik maar zeker ook wij daar toch een beetje teruggetrokken op reageert als iemand zomaar ineens een praatje maakt en alhoewel ik het heel leuk vind om met ze te praten ben ik in het begin toch een beetje voorzichtig met wat diegene nu precies van me wilt. Maar het zijn vaak vriendelijke praatjes en ze vinden het helemaal geweldig als ze horen dat je uit Nederland komt.

Vandaag had ik ook zo’n gesprek. In de wachtrij bij een toilet. Een mevrouw begon een praatje met me uit het niets en hoorde aan mijn accent dat ik niet een Amerikaanse was. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam was het eerste wat ze daarna tegen me zei “Thank you for visiting us”. Dat vond ik zo bijzonder. Het zou niet in me op komen om sowieso in Rotterdam met een onbekende een gesprek aan te knopen maar als ik er dan achter kom dat diegene uit het buitenland op vakantie is om dan zoiets te zeggen……denk het niet. Ik vind de meeste Nederlanders best wel sociaal en behulpzaam. We proberen een “vreemde” altijd te helpen in het Engels of taal die we kennen. Anders lukt het ook altijd nog met handen en voeten (in tegenstelling tot die Fransen, die je echt alleen maar aan staan te kijken). Maar om diegene nu te gaan bedanken dat ze naar Nederland zijn gekomen…………
En voor die vrouw was het zo natuurlijk om het te zeggen, zo tussen neus en lippen door. Een hoop mensen vinden de Amerikanen “fake” met hun “How are you”-vraag in de winkels en restaurants want het zou hun toch niets interesseren. Maar ik vind het toch een vriendelijke manier van begroeten en als je echt in gesprek komt met een Amerikaan dan vind ik de mensen in het algemeen een stuk vriendelijker dan de mensen in de meeste andere landen.

En………weer terug naar de dag. Na de Coca Cola wilden we toch niet veel meer. Dit was echt een dag waar we het racen en opdraven een beetje moe waren. Het is best een uitputtingsslag deze vakantie en vandaag wilden we niets moeten. We stapten weer in de auto en reden snel langs de laatste Hard Rock van deze vakantie. Deze pin en glas stonden nog op het verlanglijstje al ging het niet helemaal goed met de pin. Daar moet je toch echt bij Yentle voor zijn Twan. Zij heeft hem uitgekozen.

Daarna reden we naar de Lenox Mall. Een grote mooie mal die aan de Mall of Millenia in Orlando doet denken (incl the Cheesecake Factory) . Behoorlijk dure merken houden daar huis maar ook een aantal doorsnee merken waar de meiden heerlijk hebben geshopt. Dat is toch een speciale tak van sport die ze al aardig onder de knie hebben.  

Eerst liepen we in één rechte lijn door naar the Foodcourt want het was ondertussen al 14:00 uur geworden en er waren een aantal bij wie het al zwart voor de ogen werd wegens ernstige ondervoeding. Die magen schreeuwde om voedsel. Bij zo’n foodcourt is het altijd overweldigend hoeveel keus je hebt maar de ogen gingen al heel snel naar een sushi tent. Daar hadden we wel trek in. Een aantal rollen besteld om met elkaar te delen. Daarmee zouden we de middag wel door komen.

Ik kan echt met hand op mijn hart zweren dat ik vandaag he-le-maal niets voor mezelf hebt gekocht. Alleen als lopende geldautomaat achter drie meisjes aangelopen om alles een beetje bij elkaar te houden. Ook hebben ze alle drie een totaal verschillende smaak en waar ik zelf ook nog niet mee kan. 

Yentle houdt van stoer (voor mijn smaak een beetje te stoer) en gaat altijd recht op haar doel af. Loopt met armen vol met kleding naar een pashokje om er vervolgens 1 of 2 van te kopen. 

Solange is besluiteloos en weet vaak ook niet wat ze leuk vindt. Die twijfelt overal over en heeft ook niet een eigen style bedacht. Die moet je nog echt een beetje sturen en aanmoedigen om spullen te passen. 

Mea is weer een totaal ander geval. Die heeft zo’n aparte smaak. Het kan niet glimmend en fel genoeg zijn. Haar smaak staat wel het verst van mij/ons af. Als wij met opgetrokken wenkbrauwen en rollende ogen naar iets kijken is de kans groot dat Mea er helemaal weg van is. Het is ondertussen al een hele grote grap geworden in ons gezin waar ze zelf nog het hardst om kan lachen. Mijn graadmeter bij iets voor haar kopen is dat als ik het te opzichtig en te fel vind, zij het waarschijnlijk helemaal geweldig vindt. En vaak is dat ook juist ook. Al heeft ze zich dit keer wel bescheiden gehouden. Alleen haar nieuwe basketbal gympen. Die zou ik dus nooit hebben gekozen en toen ze ze aan haar zus liet zien vroeg die ook echt of ze een grapje maakte. Maar ze meende het serieus en was er ook gelijk helemaal verliefd op. Dat goud aan de achterkant was het hem helemaal. Dus ermee naar de kassa. Kind blij, ik blij!

Kenneth had zich als een wijs man na het eten van de sushi op een bank bij een trap genesteld om daar zijn tijd uit te zitten. Op een gegeven moment liepen we terug om weer een tas met spullen bij hem te zetten en zat hij daar alles aan de binnenkant van zijn ogen te bekijken. Die jaren gaan echt tellen.

Natuurlijk zijn we bij the Cheesecake Factory gaan eten, wanneer je die zo dicht in je buurt hebt kan je die natuurlijk niet overslaan. We kwamen binnen en zagen al een hele rij wachtende en vreesde grote vrezen. Maar dat viel reuze mee want onze wachttijd was 3 minuten. We kregen een ronde booth en hebben daar heerlijk gegeten.  

Na het eten was het alweer 20:30 uur en zijn we naar huis gegaan. Er lag nog één was op me te wachten en we waren wel klaar met deze dag. Terwijl ik dit nu nog typ ligt iedereen al in bed te slapen. We zijn echt wel een beetje moe van al dat reizen. Morgen gaan we weer vroeg op pad dus ik ga ook zo snel mijn ogen dicht doen.

Solange had wel een filmpje gemaakt maar ik ben vergeten die aan haar te vragen om naar me toe te appen. Nu ligt ze al te slapen dus die houden jullie tegoed.

Goedemorgen iedereen!!!