Bekende vreemden

Het weer en temperatuur: 28 graden Celsius
Aantal kilometers: 208 miles (=335 km)
Totaal aantal kilometers: 2236 (3598 km)

Aantal stappen: 5218

Aantal foto’s: 59

Totaal aantal foto’s: 2086

@hannie: ik ben ook blij met al die toiletten maar bij sommige is de privacy echt ver te zoeken.

@nicole: het is echt als thuiskomen. Alles is zo herkenbaar en voelt zo prettig.

@gwen: komt helemaal goed.

@wij zitten bij Regal Palms. Wel vlak achter een Publix.  Ik weet niet of je die bedoelt?

@Marja: de verdeling van de kamers ging vrij soepel. Behalve dat Yentle eerst de master bedroom had geclaimd en dat ging natuurlijk niet door. Hahahahaha

@Renée: dit keer was er echt veel te koop aan ornamenten. Is niet altijd het geval geweest voor mij. Maar nu moest ik echt kiezen anders zou het wel heel veel geld gaan kosten.

@Cindy: wist niet wat me overkwam op die toilet. Was ineens super snel.

Wat hebben wij heerlijk geslapen vannacht. Iedereen behalve Kenneth dan. De man die zelfs staand in een kast nog wel zijn ogen dicht kan doen werd om 04:00 uur wakker en kon niet meer slapen. Hij heeft het nog geprobeerd om te slapen maar om 05:00 uur ging hij er maar uit en ging werken. Dat werkte wel zo prettig omdat het in Nederland 6 uur later was en heeft hij samen met Marian de facturatie in orde kunnen brengen.

Ik werd even voor 07:00 uur wakker en ik hoorde Kenneth toen de meiden wakker maken.

We hadden namelijk een heel leuke afspraak staan. Om 8:30 reden we weg want om 09:00 uur werden we bij Keke's verwacht om daar te ontbijten met Monique, Ron, Michelle en Pascal. Deze familie is in 2017 gaan wonen in Amerika maar hadden daarvoor al jaren een vakantie huid in Davenpoort. Door de jaren heen hebben we elkaars bloggen goed gevolgd en gaan de weg leer je elkaar toch wel wat kennen.

Hoe leuk is het toch dat je iemand nog nooit hebt gezien of gesproken  maar toch wel kent via social media en elkaar dan toch in het echt ziet. Het was een heel gezellig ontbijt waarbij we heel veel kletsten en de tijd vloog voorbij. Monique en Michelle moesten nog aan het werk en wij hadden nog wat shop plannen. Maar ik geloof dat de mannen al plannen aan het smeden waren voor aankomende zaterdag en Monique en ik nog contact hierover houden.

Na het ontbijt gingen we op pad. Vol gevroten  tot over onze oren kropen we in de auto om naar een Premium outlet te rijden. Daar kan ik heel kort over zijn. We zijn goed geslaagd!!!! Zelfs Kenneth heeft leuke kleren en schoenen.

Al veel te snel werd het tijd om aan het avondeten te gaan denken want we hadden nog een flink avondprogramma. Op dit moment zit ik ook deze tekst op mijn mobiel te typen zodat ik het straks thuis over kan zetten op mijn blog omdat het anders wel een heel kort nachtje gaat worden. De verwachtte aankomsttijd is namelijk 23:45 uur.

Het avond eten moest iets simpels worden wegens de tijdsdruk want we hadden nog een autorit te gaan. Het werd maar weer een Panda Expres omdat sommige van ons gezin deze dan verder kunnen eten in de auto. Die zij  namelijk nooit zo snel. We moesten naar Cocao Beach om in het donker te gaan kajakken. Volgens de website zou dan het organisme wat leeft in het water lichtgevend op gaan lichten als we het bewogen. Even 20:00uur kwamen we daar aan waar we als allereerste werden aangevallen door alles wat maar enigszins trek had in ons bloed. Gelukkig had ik wel sterk spul meegenomen om ze op afstand te houden maar natuurlijk ben je altijd te laat dus ik heb er ook gelijk maar wat anti allergie tabletjes tegenaan gegooid. Ben  heel benieuwd hoe mijn benen er morgen uitzien.

Bij een garage kregen we een reddingsvest en peddel en moesten naar een smalle strook aan het water lopen waar de kajakken al lagen te wachten. We moesten duo's gaan vormen waardoor ik in ons gezin buiten de boot viel (hahahahaha). Mea ging met Kenneth en Yentle met Solange. Ik mocht samen met een Duitse jongen. Zijn naam is Jonas en hij sprak heel goed Engels. Zeventien jaar oud met een goed gevoel voor humor. We konden prima samen overweg. Peddelend maar ook gezellig kletsend.  

Ik moet zeggen dat het een leuke ervaring is om in het donker op het water te zijn maar om nu echt het organisme echt te hebben zien oplichten............uhhh nee. Je ziet wel wat witachtige bubbels maar niet heel veel meer dan dat. Volgens die vrouw die ons begeleidde was het heel duidelijk te zien vanavond. Moet er dan niet aan denken wanneer dit niet het geval was geweest. Jonas en ik hadden er in ieder geval de grootste lol om. 

Je wordt wel flink nat van alle spetters die er van je peddel af vallen en ook af en toe een botsinkje met andere kajakken. Ook al ging het samenwerken tussen Jonas en mij echt bijzonder goed. Niet iedereen had het sturen zo goed onder de knie. Nogmaals, het was leuk om het gedaan te hebben maar om nu te zeggen dat we dit aan anderen aanraden, nee. Dan kan je net zo goed op de dag kano-en. Zie je ook veel meer van "the wildlife". Het beste wat wij vanavond konden zien was een miniscuul visje wat uit het water sprong en door de begeleidster was gevangen.

Om 22:15uur stonden we weer aan land en na het inleveren van de peddels en reddingsvesten gingen we gauw naar de auto. Natte broeken uit en droge kleding aan. Snel beginnen met de terugrit want we moeten zeker allemaal nog douchen (haren uitspoelen en anti mugspul afspoelen) spullen in orde maken voor morgen. Ik nog gauw de blog in orde maken (nogmaals heel veel dank voor alle reacties en ga alsjeblieft zo door want die stimuleren echt) Ik heb het blog gelukkig al onderweg in de auto kunnen schrijven dus heel veel tijd kost het nu niet) en dan naar bed. Morgen hebben we weer een pittig dagje. To Harry we go!!!!!

Goedemorgen iedereen!!