Laatste dag!!

Het weer en temperatuur: 30 graden

Aantal kilometers: gisteren vergeten op te schrijven.

Totaal aantal kilometers:2776

Aantal stappen: 12903

Aantal foto’s: 306

Totaal aantal foto’s: 3679

@Alberdina: alles paste erin en de zwaarste koffer woog 22,7 kilo Yeah!!!
@Marja: afhaken was wel een optie maar we wilden ons niet laten kennen.
@Claudia: vingerafdrukken gingen goed, konden zo naar binnen.
@Mam: we hadden stiekem nog de hoop dat we vandaag nog konden minigolfen maar ook dat lukte niet. Helaas geen golf deze vakantie. En we zorgen voor wat warms
@Sonja: Het tempo lag inderdaad heel hoog.
@Renee: dank je wel voor het compliment 😉

Vandaag was onze laatste dag in Orlando. Op dit moment zit ik op het vliegveld het te typen in de hoop dat ik het nog allemaal op tijd geschreven heb.

We hadden eerst het plan om rond 0900uur in de auto te zitten maar gaan de weg lieten we dat plan maar lekker gaan. Het opstarten ging redelijk maar alles nalopen, nog even ontbijten en dan de koffers nogmaals controleren en herschikken kostte te veel tijd en waarom zouden we haasten. Het was de laatste dag en we gingen naar een park wat bekend was. We wisten wat we wilden gaan doen en dat zou waarschijnlijk prima lukken.

Dus uiteindelijk vertrokken we pas rond 1000uur. We moesten de bandjes nog inleveren bij de receptie. Die hadden we nodig gehad om het resort op te rijden en bij het zwemmen. Gisteravond was het me ook nog gelukt om ons allemaal in te checken en bij de receptie kon ik de boardingpassen uitprinten.

Toen was het tijd om afscheid te nemen van ons townhouse en ik moet echt zeggen dat het ons prima bevallen is. Het enige wat ontbrak was het eigen zwembad in de achtertuin maar gezien ons schema was daar toch echt weinig tijd voor geweest. Het is zeker iets om te onthouden wanneer we weer zo’n drukke planning hebben.

Op weg naar Universal. Dat was het plan want daar konden we onze auto in de garage zetten en stonden onze koffers niet de hele dag in de snoei hete zon. Nou hadden ze voor vandaag behoorlijk wat regen voorspeld (90% kans op regen) en we hadden voor de zekerheid al onze regenjasjes in een plastic tas meegenomen. Die zouden vast van pas komen. De lucht voorspelde niet veel goeds.

Toen we aankwamen bij Universal, waren we natuurlijk later dan dat we eigenlijk gewend zijn en wat gebeurde er? We werden geleid naar het dak van de garage. Gewoon in het zonnetje. Ja dat was echt niet de bedoeling. Het was juist het plan om de auto in de garage te zetten. Dus wij weer door rijden naar de exit. Weer naar beneden. Daar stond een aardige mevrouw aan wie ik het uitlegde waarom wij graag in de garage wilde staan. En gelukkig hebben ze klantvriendelijkheid echt overal hoog in het vaandel staan en die vond dit helemaal niet raar. Die zei gelijk dat we door mochten rijden naar de begaande grond (de parkeerplekken voor Vulcano Bay) en dat zij had gezegd dat het mocht. Ondertussen had ze het via een walkie talkie al aan haar collega’s doorgegeven en konden we heel makkelijk doorrijden. We werden al gewenkt om door te rijden.

Daar stonden we prima en als kers op de taart stonden we ook nog eens op Spiderman. Daar werd Solange heel erg blij van. Dat was de afgelopen dagen nog echt niet gelukt. Vraag me niet waarom het zo belangrijk was maar het was blijkbaar heel belangrijk.

Universal Studio’s. Dat zou het park van vandaag gaan worden. 

Bij binnenkomst (en dat ging zonder problemen) zagen we gelijk op het bord dat de wachtrij bij de bank maar 45 minuten was. Dus dat was onze volgende bestemming. Helaas kon niet vol gas erop want die teen wilde vanochtend niet echt heel erg meewerken.

Maar vlug genoeg waren we er. Niet te veel rondkijken en rechtdoor naar het gebouw met een draak erop. Daar de spullen in een kluisje duwen en in de rij. Die viel inderdaad mee en later zei Solange dat het volgens haar nooit 45 minuten heeft geduurd. De attractie zelf ging in ieder geval veel te snel. Hij blijft ontzettend leuk.

Toen wat meer de tijd genomen om alles weer te bekijken. Wat een mooi iets is het daar toch. Hoe herkenbaar en toch zo bijzonder. Het is echt nog steeds een heel bijzonder gevoel om door die muur heen te komen en in de wondere wereld van tovenarij te komen. Het voelt daar nog erger dan op Zwijnstein vind ik. De Weg-is-weg is wel heel magisch.

Nadat we hier uitgekeken waren gingen we verder. Vanaf nu kan je me J. noemen want ik ben toegetreden tot de WIB. Dat is  vanaf nu de vrouwen versie van MIB. Hahahahahaha. Kenneth zat op te scheppen dat hij het me wel even zou laten zien maar toen puntje bij paaltje kwam………….hij is niet toegelaten en ik wel. Zegt genoeg lijkt me hahahahahaha.

Op naar de volgende, dit werden de Simpsons. Daar passen Kenneth en ik allebei bij want ik weet nog goed hoe misselijk ik de eerste keer in deze attractie werd en Kenneth voelde de grond nog onder hem bewegen na MIB. Dat ronddraaien van die karretjes kan zijn maag niet handelen. Dus de meiden naar binnen en wij bij de bar. We zagen dit als een goede deal.

ET werd ook nog even aangedaan en ook nu werden we weer bedankt voor het thuisbrengen van ET. Kleine moeite als je toch onderweg bent.

Daarna splitste we even op. De meiden gingen het eerst bij de rocket achtbaan proberen maar daar was het wachten toch wel lang. Het was vandaag echt niet druk en we hebben zeker nergens echt lang in de wachtrij gestaan. Alleen de achtbaan had 70 minuten en de Single rij zou volgens die jongens die daar werkte echt niet veel korter zijn. Dus die werd maar overgeslagen en gingen ze door naar the Mummie. Daar was de wachtrij maar 15 minuten. Kenneth ging naar de Blues Brothers kijken en ik liep nog even een kerstwinkel in. 

Twintig minuten later waren we weer bij elkaar en gingen we naar Kings Cross. We wilden toch nog graag met de trein mee en ook daar was de wachtrij maar 15 minuten. Dat was een meevaller.

Ooit heb ik gehoord dat er vier verschillende filmpjes afgespeeld kunnen worden in de trein en de kans dat je dus een dubbele ziet niet heel groot is. Kan je vertellen dat die toch groter is dan dat je zou denken want ik het de versie met de Dementors nu al 3 keer gezien. Eén keer nog een andere maar die andere 2 zijn nog steeds een groot mysterie voor ons.

 ---------------------------------------------------------------------------------------

Kleine sidenote:

Het boarden gaan al beginnen, één uur voor vertrek,  dus het gaat niet meer lukken om alles al te posten voordat we vertrekken. Hopelijk vertrekken we ook eerder want de tijd is nu 21:45uur en ze zullen toch geen uur nodig hebben voor boarden. Ik ga het helaas dus niet halen om het op tijd af te hebben

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vervolg op 14 augustus 2019

Blijkbaar was die tijd toch nodig want we vertrokken precies op tijd, zouden er 7 uur en 10 minuten over vliegen en landde keurig om 0655uur. Maar toen was het wachten totdat er een gate open was. Er was wat vertraging met het vertrek van de één, waardoor er een opstapeling ontstond op de weg van de vliegtuigen van aankomst, waardoor er een opstapeling ontstond bij de vertrekkende vliegtuigen want blijkbaar was er maar één weg waar iedereen overeen moest en om een heel lang en onduidelijk verhaal kort te maken. Het wachten duurde een half uur voordat we door konden rijden naar de gate. Aangekomen bij de gate stapten we snel uit en ging het allemaal wel vrij snel. Geen lange rij bij de douane. Waar een douane beambte wel weer vroeg hoe Mea met ons verbonden was en of ze de papieren mocht zien. Die heeft ze weer heel uitvoerig bekeken waarvan ze hoogst waarschijnlijk geen woord heeft begrepen. Maar we moeten nu toch echt wel voor een vertaling van de beschikking gaan. Dit kan anders wel een probleem gaan worden.

Terug nog even naar vanmiddag. Toen we de trein uit kwamen zagen we toch de lucht al aardig donker worden. We hadden nog geen regen gehad op een aantal druppeltjes na toen we naar WIB/MIB 😉 liepen. Maar dat waren echt maar een paar druppeltjes. Nu werd de lucht echt wel heel donker er om eerlijk te zijn was ik er nu wel klaar mee. Het was 1700uur. Het oorspronkelijke plan was om 1800uur het park te verlaten maar dat uurtje eerder zou toch ook wel opgevuld worden. 

We liepen met een stevige pas (zover al dat ging) naar de uitgang van het park en toen de boardwalk over. De lucht werd steeds dreigender en we hielden onze vingers gekruist dat we het droog zouden houden tot aan de auto. We hebben het echt gehaald!!! We liepen net naar de auto toe toen de eerste grote druppels vielen en toen we de garage uit reden kwam het echt met bakken uit de hemel. Wat een timing. Gelukkig duurde dit ook niet al te lang maar we voelden ons wel enorme bofkonten dat we deze bui mis waren gelopen. Om op het laatste moment nog zo’n bui over je heen te krijgen is niet fijn.

De rit naar het vliegveld liep ook zonder problemen evenals het afleveren van de auto en de koffers. Alle koffers wogen net onder de 23 kilo. Gelukkig werden de hand trolleys niet gewogen anders waren we wel in de problemen gekomen. Op naar de douane waar alles weer in die bakken moet worden gedaan en waar je aan het eind aan het tobben bent om alles zo snel mogelijk uit de bakken te krijgen om plaats te maken voor de volgende. 

Door naar het treintje en daar kunnen we lekker eten. De meiden hadden eigenlijk het liefst bij Panda Express gegeten maar die was daar helaas niet te vinden. Het werd Bahama Breeze. Die had al op ons lijstje gestaan om deze week een keertje te gaan eten maar daar is het niet van gekomen. Dus op de valreep hebben we ook die nog uit kunnen proberen.

Zoals ik al gezegd heb ging het boarden vroeg maar niet zo heel snel. We vertrokken netjes op tijd. 

De vlucht zelf ging redelijk. Ieder van ons hebben getracht om wat te slapen maar bij de een was het meer succesvol dan bij de ander. We hebben allemaal wel wat uurtjes gepakt. Kenneth en ik zaten weer bij een exit waardoor we weer veel beenruimte hebben. Dat is op zich wel heerlijk maar het blijft toch een koud plekje. Gelukkig kon ik een tweede “dekentje” krijgen waardoor het toch wat comfortabeler werd. Kenneth had nu wel veel meer beenruimte en zou je denken ook veel een betere vlucht maar nu had hij weer pijn in zijn kont van al het zitten en is zelfs een paar keer gaan staan. Die man is gewoon aan het gaan voor business seats. Weet het zeker.

De tweede vlucht ging ook op tijd en die duurde natuurlijk een stuk korter. De Noordzee is een kleinere plas waar we nu over heen moesten. Deze verliep ook prima en al gauw stonden we weer op Nederlandse bodem. Door de douane en op naar de koffers. Die kwamen ook al vrij snel van de band af rollen. Alles gauw opgestapeld op zo’n duwkarretje en langs de marechaussee. Vriendelijk lachend en met elkaar blijven praten. Niet te veel in hun ogen kijken, lopen, lopen, lopen ennnnnnn door.
Kenneth had de man gebeld na landing voor onze auto en die stond al op ons te wachten. Alles gauw inladen en door naar Barendrecht. Daar wachtte onze liefdes al op ons. (O)Ma, (O)Pa en Pip. Wat is dat toch fijn thuis komen.

Voor de laatste keer in de ochtend (er komt deze of volgende week nog wel een terugblik)

Goedemorgen iedereen!!!