By water, by road

Het weer en temperatuur: 28

Aantal kilometers: 323 miles (=520 km)

Totaal aantal kilometers: 968 miles (=1558 km)

Aantal stappen: 1212

Aantal foto’s: 129

Totaal aantal foto’s: 819

Als allereerste wil ik iedereen ontzettend bedanken voor het reageren op mijn blog. Het is af en toe echt een crime om alles te kunnen uploaden op de manier zoals ik het graag zou zien en af en toe spookt het toch wel door mijn hoofd om ermee te stoppen. Maar ik vind het aan het eind van de dag zo heerlijk om mijn hoofd op deze manier leeg te maken en ook de volgende morgen jullie reacties daarop te lezen. Het stimuleert zeker om vol te houden en daarvoor veel dank!

@Hans: hier en daar een teleurstelling hoort toch wel bij een vakantie zeker wanneer ik zoveel mogelijk thuis probeer te verzinnen maar gisteren was zeker een geweldig hoogtepunt met hoofdletters.
@Marga: het was helemaal top om al die kerstbomen te zien en kerstmuziek te horen
@Karen, @Hannie, @Nicole, @Marleen: het hotel is echt geweldig!!
@Antoinette en @Patricia: gezellig dat meereizen toch?!
@Caroline: vanavond weer geprobeerd het filmpje erop te zetten maar in de blog lukt het om een of andere reden steeds niet. Je gaat het nog eens zien, ben bang dat het alleen thuis gaat lukken.
@Claudia: ik heb er een filmpje van dus die ga je nog wel een keertje zien. Filmpjes lukken niet goed met uploaden.
@Mam: ik miste je ook heel erg hoor mam, dat hotel past helemaal in jouw straatje.
@Marleen en @Renee: heb ook alleen goed gekeken (aanraken niet om ongelukken te voorkomen hahaha)
@Sonja: ik sta niet echt bekend om mijn engelengeduld hoor hahahaha, meer het dreigen en chanteren 😉
@Ester: ja dat x5 is soms wel even een dingetje en we hebben heerlijk geslapen.
@Marja: ja je zou het bijna gaan denken dat wij sportief zijn. Maar dat is alleen tijdens deze vakantie. Hahahaha
@Cindy: Er kan zeker ook wat te zeggen zijn voor alleen reizen hoor. Je kan dan zeker lekker je gang gaan.
@Marlies: Ja toch met die kerst. Whoopwhoop!!!

Vandaag was het voor de helft actie en de andere helft kilometers vreten. We begonnen redelijk relaxed in het Kersthotel. De wekker ging pas om half 8. We hadden afgesproken dat we om half 9 aan tafel wilden gaan zitten en dat lukte nog ook. Sommige van ons waren al eerder wakker geworden en hadden al hun social media bijgewerkt zodat er om half 8 gelijk doorgepakt kon worden. Het ontbijt was echt goed verzorgd. Er was een station waar ter plekke je omelet gemaakt werd en ik heb stiekem toch nog wat tips en tricks van die meneer afgekeken hoe je die nog lekkerder kan maken. Thuis toch ook eens proberen.

Na het ontbijt hadden we nog wat tijd om het hotel te bekijken en natuurlijk bij de heer des huizes langs te gaan. Die lieve man zit er elke morgen van 08:00 tot 10:00 uur mensen te begroeten en vooral zeer aardig te zijn tegen kinderen die speciaal aan hem komen vertellen wat zij op hun verlanglijstje hebben staan. Ik heb mijn 4 A4-tjes ook ingeleverd hahahaha.

Daarna zijn we op pad gegaan. Onder begeleiding van kerstmuziek van Spotify want we vonden het heel moeilijk om de kerstsfeer los te laten. De een wat meer dan de ander maar die werd gewoon genegeerd toen we stemden. Yentle en ik hoorde alleen dat we alle 5 voor kerstmuziek waren hahahaha. We hadden een afspraak om 11:30 bij Wild Water Rafting. Dat ligt in Hartford en dat was nog een klein uurtje rijden. We wilden wel op tijd vertrekken ivm evt files die we tegen zouden kunnen komen. Maar natuurlijk waren die er nu niet. We kwamen daar flink op tijd aan en konden zelfs met een groep eerder het water op.

We zijn gaan wildwater raften en dat was echt zo ontzettend gaaf!!!! Eerst kregen we uitleg, tips en waarschuwingen en daarna moesten we allemaal een peddel, reddingsvest en een helm ophalen. Daarna werden we met grote schoolbussen, waar bovenop onze boten lagen, naar het startpunt gebracht. Dat was bij een watercentrale waar letterlijk om elf uur de kraan werd aangezet en de rivier vol liep met water. Onderweg tijdens de busrit stond het water namelijk nog een heel stuk lager en zag je nog een hele hoop keien, grote stenen en rotsen maar die waren al helemaal verdwenen toen we uiteindelijk onze boot in klommen. 

Onze gids was Eliot, een hele aardige vent die de boot prima onder controle had. We moesten op zijn teken 1 tot 2 keer peddelen vooruit of achteruit en hij deed prima de rest. Volgens hem hadden we te maken met klasse 3-4 rafting en ter vergelijk is klasse 1 voor kleine kinderen en klasse 6 kan dodelijk zijn. Met klasse 3-4 hadden wij een goede keus gemaakt. Niet te saai maar zeker wel te overleven. Het beeld van al die keien en rotsen die ik had zien liggen was toch een beetje moeilijk uit mijn hoofd te krijgen. We zijn flink nat geworden door flinke golven water maar ook de andere boten die langs kwamen. Ze konden je flink nat spetteren. Wij hadden het vooral aan Yentle te danken want die kan zo heerlijk gillen. Een aantal gidsen maar met name één vond dit helemaal geweldig en kon het niet laten om haar elke keer te laten gillen. IJskoud water wilt dat namelijk wel met je doen als je dat over je heen voelt komen. Het was wel heel erg grappig en die man vond haar helemaal geweldig. 

Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegen dit plan best wel op zag. Mijn lichaam is de laatste maanden flink aan het protesteren en ik wist niet hoe ik uit deze strijd zou komen. Maar ik wilde me ook weer niet laten kennen door niet mee te gaan. Ik heb genoeg vriendjes meegenomen om me ook wel weer de dagen door te helpen. Maar het is me zo ontzettend meegevallen. Dat reddingsvest moest heel strak om je heen en waar andere aan het klagen waren dat ademhalen best wel een uitdaging kon zijn was ik er alleen maar blij om. Het gaf zoveel steun aan mijn rug, heerlijk gewoon.

We zaten met ons gezin alleen in de boot samen met Eliot en hij was een gezellige en geïnteresseerde kletser die de 2 uur durende trip echt deed omvliegen. Aan het einde hebben we hem ook heel erg bedankt. Het was weer een super belevenis die we niet gauw zullen vergeten. 

De geweldige gave super herinneringen stapelen wel weer op dus ik ben altijd blij dat ik het allemaal opschrijf zodat we ze later weer in geuren en kleuren kunnen herbeleven. Heel veel geluk hebben we trouwens ook gehad met het weer. Heerlijk was het weer, niet te warm, lekker zonnetje. Absoluut niets om over te klagen. Maar we zaten nog maar net in de auto en toen ging het me toch regenen!!!!! Echt niet normaal hoe hard en grote druppels. Diep medelijden met de mensen die toen in het bootje zaten. Kijk nat word je toch wel maar die druppels waren echt hard en ik denk dat alles een stuk leuker is in het zonnetje dan in de stromende plens regen.

Na het raften was het al half 2 dat we weer in de auto zaten. Er waren er alweer een paar bijna aan het sterven van de honger dus daar moest snel wat aan gedaan worden. Helaas is snel een betrekkelijk begrip want de diner die ik had gevonden was toch nog een kleine uurtje rijden. Maar ook die was een succes. Wat is dat toch leuk om bij zo’n typische diner te eten, de serveerster had wel iets vriendelijker gekund maar daar zullen we verder maar niet meer aan denken.

Toen kwam er een hele lange rit richting Nashville. En waar we eerst nog vol energie waren van het raften sloeg na het eten de vermoeidheid flink toe. Het had toch ontzettend veel energie gekost en we waren allemaal helemaal gaar. Kenneth heeft het heel goed volgehouden om het stuk wakker en alert uit te rijden maar wij vrouwen zijn allemaal wel een keertje in slaap gevallen. Het was een stuk van 4 uur en 10 minuten. Onderweg nog een paar regenbuien over de auto heen gehad maar dat was helemaal prima, wij zaten droog.

We kwamen om 18:30 bij het hotel aan. Dat komt omdat we over een tijdszone zijn heen gereden en vandaag en morgen verschillen we 7 uur met Nederland. De tijd ging een uurtje terug. Dat lijkt me toch zo raar als je daar in de buurt woont. Je kan dan elke keer met een andere tijd te maken hebben. Het is nu ook pas 21:15 uur (plaatselijke tijd) maar iedereen is zo gaar als boter en we gaan echt zo slapen. Solange en Mea slapen al.
Het hotel is trouwens echt kak, heel kleine kamer en ook hier hangt er een hele rare lucht. Kan duidelijk aan de meiden merken dat ze er niet heel gelukkig mee zijn. Natuurlijk helpt dat 24/7 op elkaars lip zitten en zelfs een bed delen natuurlijk ook niet. Nog even volhouden, nog even volhouden, nog even volhouden. Pas in Orlando heeft iedereen een eigen kamer.

Tot Solange haar grote spijt is er vandaag iets mis gegaan met haar filmpje. Ze is hem na de diner vergeten op te slaan en van de autorit alleen vond ze te saai. Helaas zullen jullie het voor één keer zonder moeten doen.

Goedemorgen iedereen.