Nog een blik voor het laatste vaarwel

We zijn weer even thuis, twee weken. Ik neem me altijd voor om gelijk een nabeschouwing te maken maar word dan zo opgeslorpt door alles dat de tijd voorbij vlieg. En daar waar ik tijdens een vakantie altijd ’s avonds er tijd voor maakt lukt me dit thuis toch niet zo goed. Maar nu ben ik er toch eens goed voor gaan zitten.

De heenreis”

Reizen met Aer Lingus is ons weer goed bevallen. Door de douane in Dublin scheelt toch echt wel al was dit keer de rij toch een stuk langer dan de vorige keer. Maar kunnen doorlopen wanneer je eindelijk aan bent gekomen in Amerika is wel heel erg lekker. Dit keer lette de douane een heel stuk strenger op Mea waardoor we toch wel af en toe zenuwachtig werden van die vragen en blikken die we kregen. Gelukkig is alles toch zonder problemen gelukt en worden we nergens naar een kamertje achteraf geleidt. Dat zou echt een probleem met ons vliegschema hebben gegeven.

Washington:

Wat kan je daar voor slechts over zeggen. Alles was zo’n grote belevenis. Het is heel raar maar onze eerste dag is elke keer de dag waar wij ook de meeste stappen zetten. Dat was ook het geval in Las Vegas. De vakantiedagen liegen er nooit om maar die eerste dag staat altijd op nummer één wat betreft de stappenteller. We hebben heel veel gezien en ook al was het niet altijd helemaal het plaatje wat we ervan hadden verwacht waren we toch echt wel heel blij dat we er waren. Elke dag in Washington was toch echt een super leuke dag. “Leef” zal nooit meer hetzelfde klinken.
De AirBnB was niet veel soeps. We hadden genoeg ruimte, daarover niet te klagen maar de geuren die van boven kwamen waren echt te erg en hebben zeker het plezier van daar verblijven enigszins negatief beïnvloed.

Pigeon Forge:

Wat een verrassing. Die hadden we echt niet verwacht. Hoe leuk was het daar. Van “vliegen” van een berg tot aan slapen onder een kerstboom. Het was echt een cadeautje. We vonden het nu echt jammer om daar weer weg te gaan en hadden best nog wel wat langer willen blijven. Er was nog zoveel te zien en ontdekken. Het kersthotel was echt geweldig. Het had was mij betreft nog wel iets meer mogen zijn maar wat een feestje is het toch om in juli al helemaal in de kerstsfeer ondergedompeld te zijn. En we hebben het aan mensen gevraagd die daar werken, zij kregen er ook nooit genoeg van.

Wildwater raften:

Kenneth was de enige met ervaring met raften, wij vrouwen totaal niet. En ik moet zeggen dat het me 100% is meegevallen want dit was toch wel een van de dingen waar ik tegenop zag. Ik was zo bang om overboord te slaan of dat mijn knie/heup/rug op de een of andere manier wel zou gaan aangeven wat een slecht idee dit was. Maar niets van dit alles. Het was een grote pret en Elliot was een prima captain die alles heel goed onder controle had. We konden als gezin ook nog prima samenwerken wat we van te voren toch niet echt bedacht had.

  

Nashville:

Wat een leuke stad. Al vonden wij Broadway wel het leukst. Met de hop on – hop off bus kwam je op allerlei plekken die ook leuk waren om te zien maar dan wel vanuit de bus, die hoefde we toch echt niet van dichtbij te zien. Maar Broadway was wel heel bijzonder. De hoeveelheid muziek die je van alle kanten tegemoet kwam. De hoeveelheid bandjes en solisten die daar muziek aan het maken waren heb ik nog nooit meegemaakt. Die stad ademt gewoon muzieknoten. En natuurlijk zijn daar de mooiste foto’s geschoten voor instagram. Ook hier viel het hotel wel tegen. Er hing een twijfelachtig geurtje en ook was de ruimte heel klein en dan is het toch wel heel krap met vijf mensen met vijf koffers met vier handtrolleys en een uit de kluiten gegroeide cameratas.

Jack Daniels:

Was erg interessant. Hoe daar whisky wordt gemaakt is zeker bijzonder omdat de verkoop van alcohol daar aan banden is gelegd. Hoogtepunt voor de meiden was wel het inpakken van de flessen. Zo’n lopende band is toch iets waar ze uren naar kunnen kijken. Dat was bij de Jelly Belly ook het geval.

Ruby Falls:

Ook met niets te vergelijken. Een waterval onder de grond waar ontzettend veel mensen per dag door nauwe gangen voor lopen om het tien minuten te aanschouwen. Het klinkt ontzettend dom totdat je het zelf hebt meegemaakt. Dan is het toch een hele mooie herinnering omdat dit toch ook weer heel goed in elkaar is gezet. Echt Amerikaans waardig. De kleurenlampen deed zoveel dingen oplichten dat je helemaal vergat dat je toch een stuk onder de grond aan het lopen was. Echt schitterend.

Marietta’s Diner:

Iets meer van verwacht aan de binnenkant en wat kreeg je daar ongelofelijk veel  eten. Echt belachelijk veel. Niet verwacht dat als ze vragen of je een appetizer wilt, ze dan ook nog zelf een half brood en 10 pasteitjes komen brengen. Zeker niet als je flinke honger hebt omdat je daar dan als een malle op aanvalt en wanneer het hoofdgerecht komt je enigszins bleek om de neus begint te worden. Hoe moet je dit ook nog weg krijgen?

Atlanta:

Hebben we toch te weinig van gezien om daar echt een mening over te hebben. Coca Cola Headquarters was niet helemaal wat we ervan hadden verwacht maar we vonden het wel heel leuk. Aangezien de wijzer niet altijd op activiteiten kan staan hebben we de middag lekker shoppend doorgebracht. Waar de meisjes toch ook weer heel vrolijk van konden worden. Een kinderhand is met ieder zes tasjes van bekende winkelmerken zo gevuld, hahahahaha
Eindigen bij de Cheesecake Factory was ook een bonus waar we heel blij van werden. Daar kan je toch echt heerlijk eten.
De AirBnB was dit keer top! Een huisje voor ons zelf waar we zeker genoeg ruimte hadden al moesten 2 meiden nog wel een kamer delen. Maar het was er schoon, geur- en geluidvrij. We hebben het daar prima naar ons zin gehad.

Stranger Things:

Twee meiden zien dit toch echt als de hoogtepunt van hun vakantie. Alle plekken bezoeken waar hun favoriete serie zich afspeelt. Aangezien ik zelf nog geen twee minuten van de serie heb gezien zie ik het hoogtepunt niet maar als ik naar de blijdschap van die twee kijk dan is het misschien toch een klein hoogtepuntje.

Museum of Aviation:

Voornamelijk een feest voor één persoon maar wat heeft die ervan genoten. Eerst een kleine teleurstelling omdat we dachten dat het niet veel vliegtuigen waren maar dat werd later helemaal goed gemaakt. Ze zijn ook bijna allemaal op de foto.

Savannah:

Going back in time, bijna letterlijk met de passagiers die de tram instapte. Het was heel bijzonder om het allemaal op deze manier te beleven en wat een mooie huizen hebben we gezien. Jammer dat het weer daar ineens zo omsloeg maar ook wel heel speciaal om het te zien. Je kan bijna een liniaal leggen naast de donkere en lichte lucht.

St Augustine:

Op een andere manier terug in de tijd. Ook hier waren er oude huisjes/scholen maar we konden wel merken dat we toch wel een beetje verzadigd raakten op meerdere gebieden. Lopen in de hitte, plekken bezichtigen, shoppen. De huppel raakte een beetje uit de pas om het maar zo te zeggen. We waren al 2 weken flink aan het doorgaan en het verlangen naar een langere plek om te blijven werd steeds groter om het maar zo te zeggen. Maar St Augustine is zeker een heel leuk plekje om te gaan bezoeken.

Townhouse in Regal Palms:

Zeker een geweldige locatie. Niets te klagen. Misschien toch een heel klein beetje als we ’s avonds laat de afslag naar Championsgate namen. Dan gingen we bij afslag 58 naar rechts gingen ipv naar links. De keren dat we bij Sandy Ridge een villa hadden gehuurd moesten we daar ook de afslag nemen maar dan naar links. Sandy Ridge blijft om de een of andere reden toch altijd trekken maar we hebben het zeker heel goed gehad in dit huis. Ieder had een eigen kamer en we hadden zeker genoeg ruimte in de woonkamer en keuken. Absoluut genoten in dit huis en een eigen zwembad hebben we met ons schema totaal niet gemist.

Familie Biegelaar:

Wat een feest was het met hun afspreken. De klik was er gelijk en aan gesprekstof geen gebrek. De oudste meiden wisten elkaar wel te vinden en ook Pascal met Mea werden dikke vrienden (ze hebben nog contact) Ron en Kenneth hadden eerder een vervolg date gepland dan Monique en ik maar we konden het er alleen maar mee eens zijn. Wat een leuke familie. Old Town was ook zeker door hun voor mij een succes want die oude auto’s zijn nog altijd niet mijn hobby. Die “bloemenvaas”-cocktail daar en tegen wel. Praten met hun inspireer je toch wel om ook een te onderzoeken of er mogelijkheden zijn voor een villa in ons favoriete land.

Kayakken in het donker:

Dat zal toch altijd voor mij het minst favoriet blijven. Niet omdat ik mijn kayak met Jonas moest delen want dat ging eigenlijk echt heel goed maar meer omdat dit het begin was van de ellende met mijn linkerbeen en ook dat het bio-organisme echt zoveel licht niet gaf. Als je heel erg je best deed zag je iets van een witte gloed maar daar had je ook echt alles mee gezegd. Het was leuk om te doen maar je kan beter overdag een leuke tocht doen, zie je meer.

Island of Adventure:

Daar kan ik heel kort over zijn. GOOOOOOOO Hagrid. Zeker die wachttijd meer dan waard. Wanneer je een fan bent van Harry Potter en je houdt van achtbanen is deze echt er een die je absoluut niet mag missen. Een heel klein beetje spijt dat we uiteindelijk toch hebben gekozen voor de single ryders line want ik denk dat we toch nog wel het een en ander aan mooie dingen nu hebben gemist maar dat hadden we aan mijn onwijs dikke en zere been te danken

Lion King in een AMC bioscoop:

Weer een bijzondere herinnering om bij de rest te zetten. Hoe gaaf waren die stoelen wel niet. In het donker een vorkje prikken een kleine uitdaging omdat je niet kon zien wat er nu uiteindelijk aan je vork zat maar heerlijk was het wel. En aan het eind konden we alle vijf wel zeggen dat onze ogen droog waren gebleven. We hebben denk ik de tekenfilm net 10 keer te vaak gezien. We zagen zijn dood zeg maar aankomen.

Pandora / Animal Kingdom:

Die eerste attractie van Avatar was echt ongeëvenaard. Wat een geweldige ervaring die echt zo typisch Disney is. Dit niveau ligt zo ontzettend hoog en er wordt op de kleinste dingen gelet. Het is een unieke ervaring die lastig uitleggen is maar je zal hem echt nooit meer vergeten wanneer je hem gedaan hebt. Echt een voor de boeken. De avondshow van Animal Kingdom is ook heel mooi en totaal anders dan de shows van de andere parken. Voor de dieren hebben ze geen vuurwerk maar ik moet zeggen dat het geluid niet zacht was. Kan me niet voorstellen dat de olifanten, giraffen en andere “wilde” beesten daar geen last van hebben. Maar hoe “wild” kan je zijn als er elke dag een stuk of 100 vrachtwagens met mensen langs je heen rijden.

Celebrations:

Slecht voor de waardering voor je eigen huis. Wat een prachtige exemplaren staan daar. Het mag misschien een beetje te perfect zijn maar ik kan het zo waarderen. De hoge standaard en verzorging van je huis en omgeving is soms zo ver te zoeken in sommige wijken in Nederland (Wonen in en bij Rotterdam zegt genoeg) dat dit wel heel erg mooi is.

NBA jr World Championship:

Voor Mea zeker een hoogtepunt met als kers op de taart het feit dat haar vader een t-shirt voor haar had gevangen. Die ging gelijk aan. Basketbal is haar lust en haar leven en dat ze dit toch gelukkig nog mocht meemaken maakte weer een extra goud randje aan de vakantie. Die gouden randjes die zich echt opstapelden.

Vulcano Bay:

Een heel mooi waterpark waar genoeg te doen is. Niet voor iedereen een groot succes want één persoon kwam er wat minder fief uit lopen dan de andere vier. Een aanvaring met een hiel van één ander gezinslid deed mijn al zere linker been niet verder vooruit helpen. Maar daar kon zij ook niets aan doen. Het waterpark zelf is echt heel mooi en we hebben er zeker wel flink genoten. Die virtuele wachtrij is zeker een top uitvinding. Het scheelt heel veel staan en ergernis. Zeker aan te raden bij andere parken en attracties. Ik begreep dat ze het nu veel meer aan het invoeren zijn.

Ziplinen:

Wat kan ik ervan zeggen. Trots op mezelf dat ik het gedaan heb, zeker iets wat ik van mijn bucketlist af kan vinken, zeker iets wat ik niet snel meer zal gaan doen. Of het moet alleen ziplinen zijn dan vind ik het nog wel een plan omdat dit na de eerste keer zeker wel heel veel positieve adrenaline vrij maakt. Maar die paar trucjes tussen door vond ik echt wel een hele uitdaging en sla ik de volgende keer wel over. Laat mij maar rondvliegen aan zo’n draadje, past meer mij mijn reputatie als heks 😉

Laatste dag:

Prima geregeld door nog een dagje in Universal te lopen. Je moet toch op tijd het huisje uit en aangezien onze vlucht pas laat in de avond vertrok hadden we anders toch een beetje met onze ziel onder de arm rond gelopen. Nu konden we ons prima vermaken en waren we ook behoorlijk moe voor de terugvlucht. En de WegisWeg is altijd geweldig om te doen. ALTIJD!

Terugvlucht:

Ging zonder problemen. We waren goed op tijd bij het vliegveld. De auto zonder problemen in kunnen leveren en de koffers waren precies op gewicht. Hoe we dit precies voor elkaar hebben gekregen is echt een wonder want er was toch genoeg geshopt. Wel heel dankbaar dat ze onze handtrolleys niet hebben gewogen. Die zouden echt niet veel afwijken van een hele koffer. Verbazingwekkend wat je daar toch nog allemaal in kan krijgen als je het maar klein opvouwt.

We hebben weer enorm genoten van deze vakantie. Wat hebben we hoop gezien en gedaan. Het was op sommige momenten meer werken dan relaxen maar we hebben niets tegen ons zin gedaan en zeker hier en daar toch ook de boel aangepast. Er is een dag shoppen ingeleverd, minigolf ging niet meer lukken en ook keuzes gemaakt om toch wat later te vertrekken zodat de tijden wat korter werden dat we ergens verbleven. Het is misschien niet ieder zijn vakantie maar wij zouden het niet anders hebben willen doen. We wilden zoveel mogelijk zien en doen bij de plekken waar we nog niet eerder waren geweest en ik vind als je een jaar lang je kan voorbereiden er genoeg te vinden is op het internet. Google is zeker in meerdere opzichten onze grote vriend geweest.

Ik wil nogmaals en nu voor het laatst iedereen bedanken voor het meelezen en reageren op de blog. We vonden het toch elke morgen (net als jullie) een feestje om alle reacties te lezen. Mijn blogs zijn zeker nooit de kortste en ik kan me voorstellen dat hier ook niet iedereen van houdt. Maar als eerste schrijf ik ze toch ook als herinnering voor ons zelf later en daar wil ik graag zo uitgebreid mogelijk in zijn. Bedankt dat jullie het nog leuker hebben gemaakt om te schrijven.

Laatste dag!!

Het weer en temperatuur: 30 graden

Aantal kilometers: gisteren vergeten op te schrijven.

Totaal aantal kilometers:2776

Aantal stappen: 12903

Aantal foto’s: 306

Totaal aantal foto’s: 3679

@Alberdina: alles paste erin en de zwaarste koffer woog 22,7 kilo Yeah!!!
@Marja: afhaken was wel een optie maar we wilden ons niet laten kennen.
@Claudia: vingerafdrukken gingen goed, konden zo naar binnen.
@Mam: we hadden stiekem nog de hoop dat we vandaag nog konden minigolfen maar ook dat lukte niet. Helaas geen golf deze vakantie. En we zorgen voor wat warms
@Sonja: Het tempo lag inderdaad heel hoog.
@Renee: dank je wel voor het compliment 😉

Vandaag was onze laatste dag in Orlando. Op dit moment zit ik op het vliegveld het te typen in de hoop dat ik het nog allemaal op tijd geschreven heb.

We hadden eerst het plan om rond 0900uur in de auto te zitten maar gaan de weg lieten we dat plan maar lekker gaan. Het opstarten ging redelijk maar alles nalopen, nog even ontbijten en dan de koffers nogmaals controleren en herschikken kostte te veel tijd en waarom zouden we haasten. Het was de laatste dag en we gingen naar een park wat bekend was. We wisten wat we wilden gaan doen en dat zou waarschijnlijk prima lukken.

Dus uiteindelijk vertrokken we pas rond 1000uur. We moesten de bandjes nog inleveren bij de receptie. Die hadden we nodig gehad om het resort op te rijden en bij het zwemmen. Gisteravond was het me ook nog gelukt om ons allemaal in te checken en bij de receptie kon ik de boardingpassen uitprinten.

Toen was het tijd om afscheid te nemen van ons townhouse en ik moet echt zeggen dat het ons prima bevallen is. Het enige wat ontbrak was het eigen zwembad in de achtertuin maar gezien ons schema was daar toch echt weinig tijd voor geweest. Het is zeker iets om te onthouden wanneer we weer zo’n drukke planning hebben.

Op weg naar Universal. Dat was het plan want daar konden we onze auto in de garage zetten en stonden onze koffers niet de hele dag in de snoei hete zon. Nou hadden ze voor vandaag behoorlijk wat regen voorspeld (90% kans op regen) en we hadden voor de zekerheid al onze regenjasjes in een plastic tas meegenomen. Die zouden vast van pas komen. De lucht voorspelde niet veel goeds.

Toen we aankwamen bij Universal, waren we natuurlijk later dan dat we eigenlijk gewend zijn en wat gebeurde er? We werden geleid naar het dak van de garage. Gewoon in het zonnetje. Ja dat was echt niet de bedoeling. Het was juist het plan om de auto in de garage te zetten. Dus wij weer door rijden naar de exit. Weer naar beneden. Daar stond een aardige mevrouw aan wie ik het uitlegde waarom wij graag in de garage wilde staan. En gelukkig hebben ze klantvriendelijkheid echt overal hoog in het vaandel staan en die vond dit helemaal niet raar. Die zei gelijk dat we door mochten rijden naar de begaande grond (de parkeerplekken voor Vulcano Bay) en dat zij had gezegd dat het mocht. Ondertussen had ze het via een walkie talkie al aan haar collega’s doorgegeven en konden we heel makkelijk doorrijden. We werden al gewenkt om door te rijden.

Daar stonden we prima en als kers op de taart stonden we ook nog eens op Spiderman. Daar werd Solange heel erg blij van. Dat was de afgelopen dagen nog echt niet gelukt. Vraag me niet waarom het zo belangrijk was maar het was blijkbaar heel belangrijk.

Universal Studio’s. Dat zou het park van vandaag gaan worden. 

Bij binnenkomst (en dat ging zonder problemen) zagen we gelijk op het bord dat de wachtrij bij de bank maar 45 minuten was. Dus dat was onze volgende bestemming. Helaas kon niet vol gas erop want die teen wilde vanochtend niet echt heel erg meewerken.

Maar vlug genoeg waren we er. Niet te veel rondkijken en rechtdoor naar het gebouw met een draak erop. Daar de spullen in een kluisje duwen en in de rij. Die viel inderdaad mee en later zei Solange dat het volgens haar nooit 45 minuten heeft geduurd. De attractie zelf ging in ieder geval veel te snel. Hij blijft ontzettend leuk.

Toen wat meer de tijd genomen om alles weer te bekijken. Wat een mooi iets is het daar toch. Hoe herkenbaar en toch zo bijzonder. Het is echt nog steeds een heel bijzonder gevoel om door die muur heen te komen en in de wondere wereld van tovenarij te komen. Het voelt daar nog erger dan op Zwijnstein vind ik. De Weg-is-weg is wel heel magisch.

Nadat we hier uitgekeken waren gingen we verder. Vanaf nu kan je me J. noemen want ik ben toegetreden tot de WIB. Dat is  vanaf nu de vrouwen versie van MIB. Hahahahahaha. Kenneth zat op te scheppen dat hij het me wel even zou laten zien maar toen puntje bij paaltje kwam………….hij is niet toegelaten en ik wel. Zegt genoeg lijkt me hahahahahaha.

Op naar de volgende, dit werden de Simpsons. Daar passen Kenneth en ik allebei bij want ik weet nog goed hoe misselijk ik de eerste keer in deze attractie werd en Kenneth voelde de grond nog onder hem bewegen na MIB. Dat ronddraaien van die karretjes kan zijn maag niet handelen. Dus de meiden naar binnen en wij bij de bar. We zagen dit als een goede deal.

ET werd ook nog even aangedaan en ook nu werden we weer bedankt voor het thuisbrengen van ET. Kleine moeite als je toch onderweg bent.

Daarna splitste we even op. De meiden gingen het eerst bij de rocket achtbaan proberen maar daar was het wachten toch wel lang. Het was vandaag echt niet druk en we hebben zeker nergens echt lang in de wachtrij gestaan. Alleen de achtbaan had 70 minuten en de Single rij zou volgens die jongens die daar werkte echt niet veel korter zijn. Dus die werd maar overgeslagen en gingen ze door naar the Mummie. Daar was de wachtrij maar 15 minuten. Kenneth ging naar de Blues Brothers kijken en ik liep nog even een kerstwinkel in. 

Twintig minuten later waren we weer bij elkaar en gingen we naar Kings Cross. We wilden toch nog graag met de trein mee en ook daar was de wachtrij maar 15 minuten. Dat was een meevaller.

Ooit heb ik gehoord dat er vier verschillende filmpjes afgespeeld kunnen worden in de trein en de kans dat je dus een dubbele ziet niet heel groot is. Kan je vertellen dat die toch groter is dan dat je zou denken want ik het de versie met de Dementors nu al 3 keer gezien. Eén keer nog een andere maar die andere 2 zijn nog steeds een groot mysterie voor ons.

 ---------------------------------------------------------------------------------------

Kleine sidenote:

Het boarden gaan al beginnen, één uur voor vertrek,  dus het gaat niet meer lukken om alles al te posten voordat we vertrekken. Hopelijk vertrekken we ook eerder want de tijd is nu 21:45uur en ze zullen toch geen uur nodig hebben voor boarden. Ik ga het helaas dus niet halen om het op tijd af te hebben

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vervolg op 14 augustus 2019

Blijkbaar was die tijd toch nodig want we vertrokken precies op tijd, zouden er 7 uur en 10 minuten over vliegen en landde keurig om 0655uur. Maar toen was het wachten totdat er een gate open was. Er was wat vertraging met het vertrek van de één, waardoor er een opstapeling ontstond op de weg van de vliegtuigen van aankomst, waardoor er een opstapeling ontstond bij de vertrekkende vliegtuigen want blijkbaar was er maar één weg waar iedereen overeen moest en om een heel lang en onduidelijk verhaal kort te maken. Het wachten duurde een half uur voordat we door konden rijden naar de gate. Aangekomen bij de gate stapten we snel uit en ging het allemaal wel vrij snel. Geen lange rij bij de douane. Waar een douane beambte wel weer vroeg hoe Mea met ons verbonden was en of ze de papieren mocht zien. Die heeft ze weer heel uitvoerig bekeken waarvan ze hoogst waarschijnlijk geen woord heeft begrepen. Maar we moeten nu toch echt wel voor een vertaling van de beschikking gaan. Dit kan anders wel een probleem gaan worden.

Terug nog even naar vanmiddag. Toen we de trein uit kwamen zagen we toch de lucht al aardig donker worden. We hadden nog geen regen gehad op een aantal druppeltjes na toen we naar WIB/MIB 😉 liepen. Maar dat waren echt maar een paar druppeltjes. Nu werd de lucht echt wel heel donker er om eerlijk te zijn was ik er nu wel klaar mee. Het was 1700uur. Het oorspronkelijke plan was om 1800uur het park te verlaten maar dat uurtje eerder zou toch ook wel opgevuld worden. 

We liepen met een stevige pas (zover al dat ging) naar de uitgang van het park en toen de boardwalk over. De lucht werd steeds dreigender en we hielden onze vingers gekruist dat we het droog zouden houden tot aan de auto. We hebben het echt gehaald!!! We liepen net naar de auto toe toen de eerste grote druppels vielen en toen we de garage uit reden kwam het echt met bakken uit de hemel. Wat een timing. Gelukkig duurde dit ook niet al te lang maar we voelden ons wel enorme bofkonten dat we deze bui mis waren gelopen. Om op het laatste moment nog zo’n bui over je heen te krijgen is niet fijn.

De rit naar het vliegveld liep ook zonder problemen evenals het afleveren van de auto en de koffers. Alle koffers wogen net onder de 23 kilo. Gelukkig werden de hand trolleys niet gewogen anders waren we wel in de problemen gekomen. Op naar de douane waar alles weer in die bakken moet worden gedaan en waar je aan het eind aan het tobben bent om alles zo snel mogelijk uit de bakken te krijgen om plaats te maken voor de volgende. 

Door naar het treintje en daar kunnen we lekker eten. De meiden hadden eigenlijk het liefst bij Panda Express gegeten maar die was daar helaas niet te vinden. Het werd Bahama Breeze. Die had al op ons lijstje gestaan om deze week een keertje te gaan eten maar daar is het niet van gekomen. Dus op de valreep hebben we ook die nog uit kunnen proberen.

Zoals ik al gezegd heb ging het boarden vroeg maar niet zo heel snel. We vertrokken netjes op tijd. 

De vlucht zelf ging redelijk. Ieder van ons hebben getracht om wat te slapen maar bij de een was het meer succesvol dan bij de ander. We hebben allemaal wel wat uurtjes gepakt. Kenneth en ik zaten weer bij een exit waardoor we weer veel beenruimte hebben. Dat is op zich wel heerlijk maar het blijft toch een koud plekje. Gelukkig kon ik een tweede “dekentje” krijgen waardoor het toch wat comfortabeler werd. Kenneth had nu wel veel meer beenruimte en zou je denken ook veel een betere vlucht maar nu had hij weer pijn in zijn kont van al het zitten en is zelfs een paar keer gaan staan. Die man is gewoon aan het gaan voor business seats. Weet het zeker.

De tweede vlucht ging ook op tijd en die duurde natuurlijk een stuk korter. De Noordzee is een kleinere plas waar we nu over heen moesten. Deze verliep ook prima en al gauw stonden we weer op Nederlandse bodem. Door de douane en op naar de koffers. Die kwamen ook al vrij snel van de band af rollen. Alles gauw opgestapeld op zo’n duwkarretje en langs de marechaussee. Vriendelijk lachend en met elkaar blijven praten. Niet te veel in hun ogen kijken, lopen, lopen, lopen ennnnnnn door.
Kenneth had de man gebeld na landing voor onze auto en die stond al op ons te wachten. Alles gauw inladen en door naar Barendrecht. Daar wachtte onze liefdes al op ons. (O)Ma, (O)Pa en Pip. Wat is dat toch fijn thuis komen.

Voor de laatste keer in de ochtend (er komt deze of volgende week nog wel een terugblik)

Goedemorgen iedereen!!!